بیخوابی و هذیان

چون روال گاه گاهم عودی روشن میکنم از نوع خاص ، بوی خاص در فضایی خاص که اغوا میکندم و میبردم به سرزمین های پر رمز و راز آمریکای جنوبی .. به جنگلهای پر از سحر و رموز آمازون... یک جدا شدن ناگهانی که می آید  و غرق میسازدم در مکعب عجایب! در میان پیچ و تاب ِ مواجِ گیسوان آفرودیت غرقه ام میسازد .. و گم میشوم در میان مه و جنگل ، صدای برخورد اب به صخره های جزیره ای دور و هم نوایی صدای پرندگان جنگلی و وحشی.. لبخندزنان دراز میکشم و  و چشم میبندم در ذهنم با کلمات نرد میبازم.. بعضی واژه ها چموش تر از آنی هستن که در محبس ذهنم ماندگار شوند و به هر طرق راهی برای فرار می یابند.. فکر میکنم که در تناسخ قبلی ام ان روز که روحم رو دو نیمه کردند.. نیمه ای که من بودم ، برای همیشه در خلاء باور ناپذیری هیچگاه به مقصد نرسید و نیمه دیگر...!! براستی کسی نفهمید که نیمه دیگر کجا رفت.. چه شد.. * گاه در زندگی ام  رویدادهای مشابه تکراری امر را برایم چونان مشتبه ی کند که گویی سرنوشت همین است گذار ایام بر مدار بهروزی یا سیه روزی ویا غرق شدن در تکرار و روزمرگی،و میدانم و خوب هم میدانم  تنها روزمرگی را صبر کارساز نیست چرا که صبر در مرداب همانند یک سم مهلک است.   پ. نوشت : زندگی رنگ گرفت ... ! اما به خون ِ دل من!   توضیح نوشت : چندتا عکس گذاشتم تا فضایی که الان در آن سیر میکنم .. ملموس تر و در دسترس باشه! شاید همه آنی نباشد که در ذهنم مجسم اش میکنم... به حداقل ها بسنده کردم