نقاب

این روزها نقابی از لبخند های مصنوعی بر چهره دارم ولی از درون هیچ چیزی خوشحالم نمیکند .انگاراز دنیا چیزی نمیخواهم ولی در عین حال خواسته هایم اونقدر بزرگ هست که در حیطه توان اطرافم و اجتماعم نیست .در میان نگاههای بی تفاوت و با تفاوت و تکراری آدمها گم شده ام . عبور سریع شان در مقابل چشمانم حالم را بد میکند و سرگیجه ام میدهد . گاهی درون و برونم دچار یک تضاد بزرگ میشود، خواسته هایم از زندگی خیلی متفاوت با چیزهایی هست که دارم از زندگی میگیرم و بدست میاورم ...     پ.نوشت : ذهن خسته ام عجیب به هذیان گویی دچار است باز/ شاید از سر دلتنگی کلافه  است و رویا می بافد!

نقاب

این روزها نقابی از لبخند های مصنوعی بر چهره دارم ولی از درون هیچ چیزی خوشحالم نمیکند .انگاراز دنیا چیزی نمیخواهم ولی در عین حال خواسته هایم اونقدر بزرگ هست که در حیطه توان اطرافم و اجتماعم نیست .در میان نگاههای بی تفاوت و با تفاوت و تکراری آدمها گم شده ام . عبور سریع شان در مقابل چشمانم حالم را بد میکند و سرگیجه ام میدهد . گاهی درون و برونم دچار یک تضاد بزرگ میشود، خواسته هایم از زندگی خیلی متفاوت با چیزهایی هست که دارم از زندگی میگیرم و بدست میاورم ...     پ.نوشت : ذهن خسته ام عجیب به هذیان گویی دچار است باز/ شاید از سر دلتنگی کلافه  است و رویا می بافد!

خدایا تو بمان برایم

نمی دانم چرا هرگاه دستانت را رها می کنم و به حرکت خود ادامه می دهم با یک سنگ ریزه ناچیز به زمین خواهم خورد  و این رها کردن ، اشک هایم را سرازیر نمی توان گفت ، گریه ام از دردی است که حس می کنم یا تنهای ام را دربی تو بودن می یابم  و  فریاد می کشم ،خدایا کمکم کن و بازهم صدایت در گوش هایم  می رقصد  نمی خواهی دستانت را بگیرم؟!  یا می خواهی تا ابد گریه کنی؟! و من با امید به تو، دستانت را محکمتر از قبل می گیرم تا مبادا دستانم زمین را چنگ زند و صدای گریه ام آسمان را . . . . .

خدایا تو بمان برایم

نمی دانم چرا هرگاه دستانت را رها می کنم و به حرکت خود ادامه می دهم با یک سنگ ریزه ناچیز به زمین خواهم خورد  و این رها کردن ، اشک هایم را سرازیر نمی توان گفت ، گریه ام از دردی است که حس می کنم یا تنهای ام را دربی تو بودن می یابم  و  فریاد می کشم ،خدایا کمکم کن و بازهم صدایت در گوش هایم  می رقصد  نمی خواهی دستانت را بگیرم؟!  یا می خواهی تا ابد گریه کنی؟! و من با امید به تو، دستانت را محکمتر از قبل می گیرم تا مبادا دستانم زمین را چنگ زند و صدای گریه ام آسمان را . . . . .

صادقم به مستی و شور

تمام وجودم می تپد برای لحظه لحظه هایی که کنارت هستم و تو سکوت می کنی ومن به چشم هایت خیره می شوم تا ناگفته هایت را از چشمانت بخوانم!می خوانم! گفته های دیدگانت با گفته های زبانت، تفاوت ماه من تا ماه گردونست.. عظمت هم گاهی چون قطره ای میچکد. وقتی در دریای ناپاکی فرو بریزد چیزی از آن باقی نمیماند. اگرچه حقیقت همواره آن بالاهاست آنقدربالا که باید طاق باز دراز بکشی تا ببینی پ . نوشت : تنها یک بار دیگر دمی چند در اغوشم بگیر! من به شوق نگاهت روی زمینهای خیس طرح کویر کشیده ام... سرشارم کن از عشق...لبریزم کن از مستی..

صادقم به مستی و شور

تمام وجودم می تپد برای لحظه لحظه هایی که کنارت هستم و تو سکوت می کنی ومن به چشم هایت خیره می شوم تا ناگفته هایت را از چشمانت بخوانم!می خوانم! گفته های دیدگانت با گفته های زبانت، تفاوت ماه من تا ماه گردونست.. عظمت هم گاهی چون قطره ای میچکد. وقتی در دریای ناپاکی فرو بریزد چیزی از آن باقی نمیماند. اگرچه حقیقت همواره آن بالاهاست آنقدربالا که باید طاق باز دراز بکشی تا ببینی پ . نوشت : تنها یک بار دیگر دمی چند در اغوشم بگیر! من به شوق نگاهت روی زمینهای خیس طرح کویر کشیده ام... سرشارم کن از عشق...لبریزم کن از مستی..