حکمِ دل کن! ...

بار آخر من ورق را با دلم بور میزنم! بار دیگر حکم کن اما... نه بی دل با دلت،دل حکم کن! حکم دل: هرکه دل دارد بیاندازد وسط! تا که ما دلهایمان را رو کنیم. دل که روی دل بیفتد عشق حاکم می شود... پس به حکم عشق بازی می کنیم!!! این دل من! رو بکن حالا دلت را... دل نداری؟ بور بزن اندیشه ات را... دل گرفتن دل سپردن هردو لازم عشق لازم........

دلگیرم.

روزی دلم گرفت . گفتم : "قصه ی دلم" را بنویسم... دریا ...مهر....کویر و این آغاز نوشتن بود.کسی نبود.صدایی نیم تمد.ازدحام سکوت نیز بی همهمه بود. شاید دنیا باندازه ی یک دل بیقراری می کرد. ______________________________________________ از دریا تا کویر فاصله ای از مهر.... شاید عبث، شاید بیهوده.!

توجیه

میدانی امروز تمام تاریخ ها و تقویم ها مرا به او میرساند.و بعد وحشیانه ناگهان در میان حقیقتی بنام زندگی پرت میشدم ! اینکه من در او تعریفی ندارم قابل درک است ولی اینکه او در من چه میکند و از من چه میخواهد ، قابل فهم نیست برایم ؟ اینکه چرا رفتارهای بی ادبانه اش را به قشنگ ترین وجه ممکن توجیه میکنم و اینکه چرا دوستم پر شک و تردید به توجیهاتم گوش میدهد ، از من دختری ساده لوح میسازد ،ولی میدانم که نیستم و مطمئنا" به او فرصت و اجازه برخوردهای نادرست را نمیدهم