نوش دارو!
دوشنبه, ۲۲ آبان ۱۳۹۱، ۰۴:۰۱ ب.ظ
در خالی بی نهایت لحظه ها و حضور منقبض اشیاء پُر ملال هوای پُر غبار پلشتی چه وزنی دارد !وقتی که بغض ابر بر گلوی آسمان پنجه می ساید...
دلم را پرنده ای ربود که روح باز افق را پیمود و با آهنگ صداقت پرواز را زمزمه کرد....!!پ.نوشت :دیر امدی ... از گریه خوابم برد!
۹۱/۰۸/۲۲