تظاهر ...

چقدر از ادمایی که دنیاشون تظاهره بدم میاد.خیلی احمقانه است اون چیزی که نیستی رو نشون بدی... سختشون نیست واقعا اینجور آدما؟ خالی بندی و دوروغ واسه اینکه کلاسشون نیاد پایین و هر چی سریعتر به سمت بالا پیشرفت کنه! چه بی معنی خودشونو تحقیر میکنن پیش وجدان خودشون!

فیه ما فیه ..

هر چند زن را امر کنی که پنهان شود ، او را دغذغه خود را نمودن بیشتر شود و خلق را از نهان شدن او رغبت به آن بیش گردد ، پس تو نشسته ای و رغبت را از دو طرف زیادت کنی و پنداری که اصلاح می کنی .آن ، خود عین فساد است ، اگر او را گوهری باشد که نخواهد که فعل بد کند، اگر منع کنی یا نکنی او بر طبع نیک و سرشت پاک خود خواهد رفتن . فارغ باش و تشویش مخور . و اگر به عکس این باشد ، باز همچنان بر طریق خود خواهد رفتن . منع ، جز رغبت را افزون نمی کند علی الحقیقه. مولانا - فیه ما فیه

هذیان

کاش زبان سخن بود و گوشی که اندک درد و رنج را بشنود . دگر آرزو این نیست که حرفت را باور کنن همین که دقایقی شنونده باشند ، کافی است . و اگر غیر از این باشد حوصله هایمان جواب گو نیست .چند صباحی باید بگذرد تا من پیدا کنم آنچه را که از دست دادم .اما دیگران چه می کنند ، اهمیت دارد ؟ سقفی که ریخت فقط تو را نابود می کند  چه آسیبی به دیگران می تواند برساند .جز این که گوشه ای خیره شوند وبا نگاه سردی براندازت کنند و در نهایت بگویند ، آه !!!حال چه فرقی دارد قطره اشکی ریخته شود و نگاهت شکل یاس بگیرد .چه فرقی دارد که احساس نابودی بر تمام وجودت چیره شود . چه فرقی دارد از گفته هایت پشیمان شوی . چه فرقی دارد که نتوانی سکوت کنی و حرف در گلویت بخشکد . چه فرقی دارد همه ناله هایت در گلو بخشکد یا هفت کوچه آن طرف تر برود . چه فرقی می کند غرورت یخ ببندد و بشکند تمام آرزوهایت . چه فرقی میکند این خستگی های مداوم . چه فرقی میکند در سکوت خود پهلو بگیری و تنهائیت را بر کاغذ بیاوری . چه فرقی میکند تحمل درد و دلیل دردت را بدانی . آخ که این ها چه فرقی میکند به چه شکل باشند وقتی چشمانت حرفی برای گفتن نداشته باشد . معنی تمام امیدها نابود می شود زیر باران پوچی و عطر ندامت ...جان بر لب رسید برای گفتن . این صدا ، صدای نابودی نیست . صدای زوال عقلی است که میان چه گونه زیستن و بودن مانده است .

پیامِ استاد..

قبل از انکه سخنی برانم،  از استاد بزرگوار ، دوست ارجمندم  *هومن آزاده * عزیز سپاسگزاری میکنم .بابت توصیه های سازنده ، تذکرات و توجهات عمیق و خالصانه شان که هماره راهگشا بوده برایم . آرمان دارم زین پس  مفتخرباشم به اینکه بتوانم ،در رکابشان تلمذ نمایم...        

 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - --  - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

پیامِ  استاد :

تقدیم به دوست عزیز بانو دل آرام ارجمندم هیچگاه برای نیل به آرمانهای خویشتن در همه شاخصه های فکری و رفتاری از دیگران برای خویشتن پل نسازیم، چه در صورت حصول به ایده آلهای خود هماره یک مورد نقطه عطف است و آن سوء استفاده از اعتماد اندیشه ای انسانهاست. چهره کریه و زشت توهمات رفتاری حاصل از دستیابی به چنین اندیشه هائی مطمئناً زودگذر و گذرا خواهد بود چون در مرور زمان عایدات این چنین تفکراتی فقط راضی کننده خویش خواهد بود نه جلوه ای عمومی و عامه پسند در طبقات اجتماعی.

 

پاسخ به لطف استاد :

درود اهورا بر شما استاد ارجمندم

درس اول :شما صبوری بود، در برابر اشخاصی که عادت به پرتاب دارند،،، شلیک و نفیر بی محابای سنگ افکار دژم و مورد نکوهیده خود که در دوران واپسگرائی نیز از ارزشی برخوردار نبوده

درس دومتان: سکوت در برابر کج اندیشی، بد اندیشی، رفتارهای وقیحانه و گستاخانه همان افکار و تطورات آن عده ای است که خود را غالباً تافته جدا بافته می انگارند در حالیکه عمومیت و طبقات فکری در سطح کلان و آحاد جامعه و جوامع مللی،،، نظری غیر از این دارند.

درس سومتان : شناساندن توانمندیهای فراموش شده خودم بود و اینکه بدان اگر کسی یارای ماندن و همراهی کردنم را ندارد دلیل بر ضعف من نیست... بلکه حاصل افکار و توجیهات پوسیده و مورد نکوهیده آن افراد و کوته نظرانی است که از دریچه تنگ دنیای کوچک خود قابلیت شناخت و دریافت وسعت دریای واقعی قلب و روحم را ندارد....!!

درس چهارمتان: تلنگری بود، برای درک و تفهیم تفاوت باطن و ظاهر بین افراد،،، بسان روز و شب که هر کدام جایگاه و ویژگیهای خاص خود ا دارند با تمام معایب و ونواقص خویش...!!

 

پ . نوشت : بودنت باعث افتخار ، داشتنت مایه مباهات است... چه زیبا حضوری،،،!!