و....

در این جهنم پر واژه چه دیر دانستم بهشت من خاموشی ست....

قطعه

مرگ در جانم تلاطم می کند این روزها زندگی دارد مرا گم می کند این روزها   عشق می آید خبر می گیرد از اندوه من درد می آید تبسّم می کند این روزها   گاه تنهایی می آید می نشیند پای حوض سنگ هم با من تکلّم می کند این روزها   مرگ از جسمم نمی پرسد که حتّی کیستی مرگ بر روحم ترحّم می کند این روزها

واگویه

زیباترین حرفت را بگوشکنجه پنهان سکوتت را آشکار کنو هراس مدار از آنکه بگویند ترانه یی بیهوده میخواند چند پاراگراف نوشتم و لذا تصمیم گرفتم به خود سانسوری دست بزنم و جمله ابتدایی شاملو رو تمام نکرده نقض کرده باشم...ما هرگز نخواهیم توانست زیباترین حرفهایمان را بزنیم... .توصیه میکنم زنان حوالی من کتاب " جنگ ار فاصله دور با من سخن گفته است " نوشته فرنگیس حبیبی رو مطالعه کنند

اسفند نامه

این یک رویاست ... زندگی یک رویاست ، رویایی که درست لحظه رویارویی با ان غافلگیر خواهیم شد در یک سکوتی عمیق بیدار شده و دیگر نخواهیم خسبید !تنها چیزی که مهم است این است که بی نفس باید ادامه دهی ... بی وقفه و درنگ !! چرا که همه چیز در حال تمام شدن هستند و به یک باره همه چیز متوقف خواهد شد ..برای پیر شدن وقت زیادی داریم . حتی اگر مسیری طولانی از زندگی را طی کرده باشیم. دنیا پر شده از جیغ های ممتد آدمیانبرای پیر شدن خیلی زود است بی وقفه و بی نفس باید دوید .. همین و بس !پی نوشت : میتوان استعاره نامید همین زمان رسیدن پیری را چرا که هر خمودگی و وقفه ، علامت زوال زندگیست ...پی نوشت 2: با تمامی انزجاری که از زیستنی چنین دارم ، اما سعی کرده ام روی ریل زندگی یک دونده باشم تا نظاره گر ! و ته نوشت : تمرکزی و مدیریتی روی این واژگان ندارم اخر سال همیشه با شلوغی و درهم بودن کارها همراه است .