اسفند نامه :: واگویه های دلارام

اسفند نامه

شنبه, ۴ اسفند ۱۳۹۷، ۰۹:۳۳ ب.ظ

این یک رویاست ... زندگی یک رویاست ، رویایی که درست لحظه رویارویی با ان غافلگیر خواهیم شد در یک سکوتی عمیق بیدار شده و دیگر نخواهیم خسبید !تنها چیزی که مهم است این است که بی نفس باید ادامه دهی ... بی وقفه و درنگ !! چرا که همه چیز در حال تمام شدن هستند و به یک باره همه چیز متوقف خواهد شد ..برای پیر شدن وقت زیادی داریم . حتی اگر مسیری طولانی از زندگی را طی کرده باشیم. دنیا پر شده از جیغ های ممتد آدمیانبرای پیر شدن خیلی زود است بی وقفه و بی نفس باید دوید .. همین و بس !پی نوشت : میتوان استعاره نامید همین زمان رسیدن پیری را چرا که هر خمودگی و وقفه ، علامت زوال زندگیست ...پی نوشت 2: با تمامی انزجاری که از زیستنی چنین دارم ، اما سعی کرده ام روی ریل زندگی یک دونده باشم تا نظاره گر ! و ته نوشت : تمرکزی و مدیریتی روی این واژگان ندارم اخر سال همیشه با شلوغی و درهم بودن کارها همراه است .

۰ ۹۷/۱۲/۰۴

delaram **

۰۵ اسفند ۹۷ ، ۱۳:۳۸

احسان ط

عجب آشفته بازاریست دنیا
عجب بیهوده تکراریست دنیا

زندگی میتونست زیباتر باشه اگه عشق حرف اول و آخر را میزد ...
اگه آدما نسبت بهم بی تفاوت نبودن
اگه منفعت طلبی فردی وجود نداشت
افسوس ...

۰۶ اسفند ۹۷ ، ۱۰:۴۴

همایون

مایل نیستم برای این اخرین نوشته شما نظرم را بنویسم البته شاید بدین علت که توانایی در کنار هم چیدن کلمات برای رساندن منظور مورد نظرم را ندارم ، و هراس دارم چیزی از اب دراید که با انچه در فکر من بوده فاصله ها داشته باشد ، و شاید ذهنم هنوز در ان واژه های دور ، دور ، که در بالا نوشتم مانده است و غرق شدم که چرا اینقدر دور شدم ، لذا به قطعه شعر بسنده می کنم . گمان می کنم این قطعه شعر به انچه مایل بودم بنویسم نزدیکتر باشد .

بی وقفه زنده بوده ام
این همه سال
بی وقفه
بی مکث
بی درنگ
باز هم می خواهی از من بپرسی
که چرا خسته ام ؟

خسته ام
هرچند هنوز
نشستن مه روی جنگل های انبوه را دوست دارم
دکمه های گلدار را
آن تکه از نور را که ساعت ده صبح روی گلهای فرش می افتد
بوسیدن دخترم را دوست دارم
بوئیدن نان
و دست کشیدن روی دستهای تو را
.
.
.

نه خستگی من چیزی از زیبایی زیبایی ها کم می کند
نه زیبایی ها
چیزی از خستگی من
با اینهمه دلم می خواهد سالها
خاک بالقوه ی آن گیاه غریب را
در این جهان بگردانم
دستهایم را
بگردانم
چرا که وقتی خاک شدند
قرنها باید چشم انتظار بادی باشند که بتواند
کمی
و تنها کمی
جابجایشان کند

۰۶ اسفند ۹۷ ، ۱۰:۴۵

شاید در سالهای ماضی یکی از سر گرمی ها و بهتر است بگویم علایق من چرخ زدن در بازار شلوغ دست فروشان در روز های قبل از عید بوده و البته هنوز هم هست ، اتفاقا همین چند دقیقه پیش میدان هفت تیر بودم که مملوست از دست فروشان ولی گویا امسال اصلا ازدحام سال پیش و سالهای پیشتر را ندارد البته دلیل این خلوتی نسبی، پر واضح است ، دو روز در هفته که عصر هنگام دخترم را کلاس می برم بیش از دو ساعت وقت پرسه زدن دارم ، دوشنبه ها را اختصاص دادم به ولگردی بین کتاب فروشان خیابان انقلاب و مقابل دانشگاه تهران ، و پنجشنبه ها مختص ولگردی بین دست فروشان چهار راه ولی عصر هست ، حال و هوای قشنگی دارد ، البته کلا برای ادم ولی چون من ، ولگردی حال و هوایش خوب است ، سالها پیش روز گار کودکی من ، مثل امروزه نبود ، مردم اغلب فقط قبل از عید خرید می کردند و ان لباس برای یک سال ما باید ملحوظ می شد ، چه دورانی داشتیم همیشه خدا استین های کت من تا نوک انگشتانم بود و کفش ها را که نگویید، حتما باید در پایمان لق می زد ، چون در حال رشد محسوب می شدیم ، حتما و حتما شلوار و کت و کفش میبایست یک شماره بزرگتر می بود ، داستانی داشتیم ، البته فرزندان کوچک خانواده چون من یک داستان اضافه تر هم داشتیم و ان این بود که بعضا در برخی مواقع میبایست لباسهای برادر و یا خواهر بزرگتر خود را که دیگر اندازه تنشان نبود می پوشیدیم ، اگر چه شاید سخت و عجیب در نظر نسل شما به نظر برسد ولی اینطور بود و البته که زیبا بود، ای کاش من در همان روز ها مانده بودم ، ای کاش هنوز همان پسرک کوچک بودم که مادر و پدرم دستم را می گرفتند می برند کفش

۰۷ اسفند ۹۷ ، ۱۲:۵۴

نوبادی

قوت اصلی بشر نور خداست

قوت حیوانی مرورا ناسزاست

بنده خام خیار خار نیستم گرامی.

اما یک عدد سوال فنی..

چرا با خام گیاه خواری موافق نیستید؟

واگویه های دلارام

واگویه های دلارام

تورا از تو ربوده اند ، و این تنهایی ژرف است ...!

واگویه های دلارام

اسفند نامه

نظرات (۵)

ارسال نظر