تفکر، عمل ، نتیجه !

من از آنچه در نگاهت پیچانده بودی هیچگاه سر در نیاوردم اما خوب میدانستم ... که حرف هایت طعم بدی نداشت ... که چشمانت بیمار نبود / که آنچه این وسط سوخت تنها من نبودم و حالا ... سینه های آذر از نباریدن سنگین شدهیادم  مانده ، یادم هست که گفتی به من : تا قبل از اینکه پرواز کنی هر چقدر خواستی بترس، فکر کن، شک کن، دو دل شو، پشیمون شو....اما وقتی که پریدی اگه وسط راه پشیمون شدی، بازی رو باختی !! پ.نوشت : در زندگی ما لحظه ای فرا می رسد که تسلط بر زندگی را از دست می دهیم و از آن پس، سرنوشت بر هستی ما مسلط می شود و این بزرگترین گزافه ی جهان است.

پراکنده نویسی های دل آرام - 2

من مجذوب ُرمانی بودم که سه بار تمام شد...شوالیهء فاتحی که نویسنده اش را به مبارزه میطلبید. و من دیدم هر چه باید ونباید / شاعری که به حراج گذاشته بودغم سنگین روی دلش را، مفت و ارزان /معنی یک لبخند! زیر باران حسرت من پُشت پنجره اندوه تو بودی،نفسِ گرم من آنروز تار کرد شیشهء  تنهایی را ، طوری که  روی آن  می شد نوشت غم رسوایی را !ودر آن لحظه من چکیدهء التماسی بودم که پرسید: چرا  سر رسید اولین نگاهم را در انزوا پاره کردی؟  اولین فصل کتاب عشق من خواهی شد اگر به من از مهر نگاهی دوباره می کردی..