لعنت به زنده گی ...
جمعه, ۸ اسفند ۱۳۹۹، ۰۱:۳۰ ق.ظ
به رعشه های فریاد نوزادی که تازه متولد شده است گوش داده ای ؟ تشنج و اضطراب مشهود در دیدگان انسان محتضر در بستر مرگ در واپسین لحظات زندگی اش را دیده ای ؟
اگر دیده ای تنها به این پرسشم پاسخ بده !
آیا زیستنی که آغاز و پایانش اینچنین است میتواند لذت بخش باشد ؟
فقط برایم از نیمه پر لیوان هیچ دلیلی نیاور. منطق ، دلایل گمراه کننده مستی بخش و واهی را نمیپذیرد!
پی نوشت :
هملت وار در دوراهی بودن و نبودن گیر افتاده ام.. این تردید لعنتی را ، راه زندگی نامیده
درون موبیوس زندگی دور خیش میچرخم.. به امیدهای واهی ... واهی
من هر دو را دیدم.
به قول خیام نه آمدن دست خودمان است و نه رفتن
شاید هدف فقط با هم زندگی کردن است،خوبی ، مهربانی ، گذشت.
شاید بهترین وقت‌های زندگی همان زمان‌هایی بوده که نه برای خود بلکه با دیگران سپری شده.