روزگاری نو :: واگویه های دلارام

روزگاری نو

چهارشنبه, ۱۳ شهریور ۱۳۹۸، ۰۹:۳۲ ب.ظ

موضوعات روزمره دل ادمی را گاه به فراموشی میسپارد .. دل در کار و کش و قوس با خویشتن در مواجهه با حواشی ها و آدمیزادگان . که جمله جمع میشوند برای نگارشی برتر ....اما این روزهایم را مشغولی های دیگری دارم . چند سفارش مینا دارم و دو تا چرم .و برای خودم کاری رو به اتمام .در کنار اینها مهمانان عزیزی دارم که آمده اند تا شهریور را در کنارشان سرمست باشم.راستی گفته بودم ؟ فصل انار نزدیک است . ***** اصن با وجود اینکه سالهاست از آخرین باری که مدرسه رفتم میگذره اما بازم ترانه باز آمد بوی ماه مدرسه رو که میشنوماز شدت استرس تشنج میکنم...

۰ ۹۸/۰۶/۱۳

delaram **

۱۴ شهریور ۹۸ ، ۱۸:۰۲

مهرداد

هممممم
مدرسه هم حس خوبی برای ما نداشت.
اون از وضع جمعیتی و کیفیت کلاسا و خیلی چیزای دیگه و معلمایی همیشه خودشان درگیر مسائل اقتصادی و معیشتی بودن.
خاطره ای که لبخند بر لبمانمان بنشاند از مدرسه انگشت شمارن.

هنر اندوخته ای تمام نشدنی هست برای آدم.چیزی که در مدارس خبری از آن نیست و حتی دانشگاه هایمان.
خیلی خوب است آدم هنری بلد باشد.
جای آفرین دارد.

۱۶ شهریور ۹۸ ، ۱۴:۰۴

همایون

سلام بر شما دوست بزرگوار
میدانید هر چه سن ادم بالاتر می رود بیشتر و بیشتر مبتلا می شود به روز مرگی ، و این روزمرگی لعنتی مثل موریانه می افتد به جان ادمی ، چنان از درون میخورد و میخورد که تار و پودی باقی نمی ماند ولی ظاهر همچنان باقی است درست مثل سلیمان که مرده بود ولی تکیه داده به عصا که همگان می پنداشتند او زنده است . ادمی هم که دچار روز مرگی شود زنده بودنش درست مثل مردن سلیمان است ، بظاهر زنده است ولی در اصل او مرده درست مثل من ، اتفاقا دیروز عصر دلگیر جمعه بود و من هم که دیدم فرزند و همسر تمایل به چرخ زدن در خیابان مثل هر عصر جمعه ندارند خودم پیاده رفتم پارک شفق ، روی نیمکتی تنها نشستم درست مقابل من پیرمردی نشسته بود و در نیمکت کناری من دو جوان بودند ، از چهره پیرمرد مشخص بود که دیگر رویایی ندارد و فقط در دنیای خاطراتش و شاید حسرتهایش غرق بود و البته تکلیف من هم که روشن بود چنان غرق که دیگر خود را رسما مرده میدانم ولی تعجب و تاسف اینجا بود که از صحبت های دوجوان که رد و بدل می کردند متوجه شدم که انها هم ارزو و رویایی ندارند و خود را بازنده می پندارند ، متاسفانه امروزه بدلیل مشکلات اقتصادی و تضاد فاحش و وحشتناک طبقاتی ارزو ها و رویا های جوانان برای ایشان دست نیافتنی انگاشته می شود و این یعنی بدبختی ، یعنی جامعه بی تفاوت ، یعنی جوانانی که در خیال زندگی میکنند میخواهند هم چگوارا باشند و هم کیم کارداشیان را در اغوش داشته باشند . بگذریم ارزوی سلامتی برای شما دارم و هنرتان را میستایم .

واگویه های دلارام

واگویه های دلارام

تورا از تو ربوده اند ، و این تنهایی ژرف است ...!

واگویه های دلارام

روزگاری نو

نظرات (۲)

ارسال نظر