عشق علیه السلام .. :: واگویه های دلارام

سفال می‌زنید، پس چرخ هم دارید.
خیلی دوست داشتم اوقات فراغت گارگاه سفال کار میکردم و سفالای با طرح باستان می‌زدم.
همزمان موسیقی سنتی میذاشتم.
هیییی
آب خوردن از کاسه های با لعاب آبی محشره.

پاسخ:
: چرخ ندارم مهرداد . تکنیک قالب گیری بکار میبرم. در حال حاضز وسعمان به چرخ نرسیده . انشالا بعد اتمام کارهای کوره و لعاب ها به چرخ میرسم. تا دلتون بخواد ظرف سفالی دارم. و با حس و حال شما در خصوص ظروف و موسیقی و کار کردن کاملا موافقم....

۱۲ ارديبهشت ۹۷ ، ۲۱:۱۳

Unknown

هر کتاب تولدی نو:
شعر اسپانیا از آغاز تا امروز
اِئوخِنیو فلوریت
ترجمه ی لیلامینایی
نشر فنجان

۱۳ ارديبهشت ۹۷ ، ۰۴:۱۲

مهرداد

آنطور که معلوم است در کار تولید جدی هستین، باشد روزی گذرمان به تبریز بیافتد، کالای صنایع دستی بخریم با نشان شما همسایه.
آفرین.

پاسخ:
: اتفاقا به کارها از این دید هم نگاه کرده ام ... و غرفه هم داشتیم ... شما تشریف بیارید در کادویی زیبا میپیچیم و یاد بودش میکنیم.. ممنونم از زیبایی نگاهتون ...

۱۳ ارديبهشت ۹۷ ، ۰۸:۳۲

همایون

اصولا نوشتن انچه که بر ذهن ادم می گذرد پس از ورود و خواندن این متن و دیدن ان عکس ، سخت است ، شاید چون درک حس دلتنگی خفقان می اورد ، راستش را بخواهید حسرت خوردم از اینکه هنری ندارم تا در لحظات دلتنگی به ان مشغول شوم ، باور کنید داشته ای بزرگ دارید ، البته در نوجوانی و جوانی چند بار اقدام کردم تا خود را به هنری اشنا کنم مثل نقاشی یا موسیقی ولی اعتراف می کنم که همواره شکست خوردم . من چنین مواقعی تنها داشته ام گزینش و انتخاب اثری است ، لذا قطعه ای از کتاب بخوان چکاوک را انتخاب می کنم و تقدیم به شما . روزگارتان بر مراد .
.
غزال با گل ها حرف می زد. با باران شعر می خواند و شب ها وقتی همه می خوابیدند سرش را به زمین نزدیک می کرد و برای جوانه های کوچک قصه می گفت. یک شب قصه سنگی را می گفت که به خاطر زندگی جوانه ای هزار تکه شد و یک شب قصه پرنده ای که به خاطر دیگر پرنده های تشنه لب به آب نزد و شب دیگر قصه رودی که به خاطر همه پرنده های تشنه هزار رشته شد و هر رشته اش به یک سوی بیابان پنجه انداخت. چکاوک بی اختیار قصه های غزال را گوش می کرد و ذره ذره به خاطر می سپرد. شاید آن پرنده کوچک، هرگز نفهمید که غزال این قصه ها را تنها برای او می گوید.
.
به شادی گفت: «آه پرنده کوچک... پس تو هم اینجا هستی؟ حتما می خواهی آواز بخوانی.»
چکاوک ساکت بود.
خرگوش گفت: «او هرگز نمی خواند.»
دارکوب گفت: «آری تا به حال هیچ کس صدای آوازش را نشنیده است
میمون از روی شاخه درخت پایین پرید و گفت: «در عوض من بلبلی را می شناسم که صدای زیبایی دارد و همیشه می خواند. اگر بخواهی تو را پیش او می برم.»
غزال به طرف چکاوک برگشت، نگاهش کرد و آهسته گفت: «شاید در قلبش می خواند.»

پاسخ:
: درود و آواز حزین یک چکاوک همان نوای در گلو مانده تنها پرنده باز مانده ای هست که جفتش را میخواند و نمیداند که آخرین باز مانده از یک گونه است .. در گلو می ماند و حزین میشود و .... همین که میتوانید احساستان را به تقریر در بیاورید هنر والا یی ست ... که گاه نوشتن از زندگی و سفر به گذشته شبیه به نبش قبر می ماند که میخراشد و حس مازوخیسم سیری ناپذیری دارد .. سپاس از کامنت

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد