فصل دوم

با مشکلات زندگی مبارزه میکنم اما اندکی ترس هم با خود  میبرم سر نبرد ولی هرگز فرار نکرده ام کوشش کرده ام روزهای تکراری نداشته باشم اما معمولا روزها تکرار میشوند و تکراری رروزهای ابری و بارانی تنهایی رو بیشتر به رخ ادمی میکشه شایدم به همین دللیل هست که پاییز رو سلطان فصل اندوه میدانند . به شخصه بسیاری از کسانی را که دوستشان میداشتم را در روزهای بارانی از دست داده امنهایت کوشش این است که این نگاه سبز بد بینی رو کنار بزنم لذا هر اتفاق نو میشود رد پای فصل نویی دیگر درتایید تنهایی ها .. به مرگ زیاد می اندیشم همین نیستی مطلق یا حتی زندگی مجدد .. بلگم تناسخی ناپایداری مجدد.... مشاهده تحقیر و تمسخر دیگران هتاکی و سبک سری های مشهود و افزون پیرامون بسیار آزارم میدهند و شاید به همین د لیل هست که وقت بیشتری را با بچه های مگیذرانم و لذت میبرم. انها دنیای بی آلایش و زلال خود را دارند . بگذار نگاه کودکانه تغییر نکند . دنیای بزرگان بسیار کوچک است !یک بی ربط ملموس : انسانهای احمق نه از کتاب خوششان می آید نه از فیلمهای مفهومی و نه هر چیز که آنها را وادار به تفکر کند. انسانهای کمی احمق تا حدودی کتاب خوانده اند،البته به دلیل اینکه بتوانند مدارک تحصیلی خود را تکمیل کنند انسانهای رمانتیک شعر میخوانند،رمان های عاشقانه را دنبال میکنند انسانهای باهوش با معادلات سر و کار دارند،ریاضیات و فیزیک و از این دست... انسانهای پیشرو اما درگیر فلسفه میشوند،همیشه در ذهنشان پر از سوالات بی پاسخ تجمع کرده است،آنها را از نوجوانی شان میتوانی بشناسی،گاه سوالاتی میپرسند که شما را به چالش میکشند و پرده هایی را کنار میزنند که وحشت زده میشوید،اگر تویی که این را خواندی نخست وزیر یا رییس جمهور کشورت هستی فرهنگسراها را به انسانهای احساساتی سیاست را به باهوش ها و آینده ی میهنت را به فیلسوفانت بسپار "آندره ژید مصاحبه با روزنامه ی دیلی تلگرام سال ١٩٢۵"دوصیه :هی ریفیق ... .آیا از زیر و رو کردنها و کنکاج این خوش قمار نخسته ای ؟ باشد ! حرفی نیست ...***چونرد داغ تو چینند سینه دار منم / خوشا به باختن خویش ، خوش قمار منم !