مهمل

دارم فکر میکنم به اینکه زندگی باید اخلاقش رو با من بهتر کنه . اینکه من سمج و سرسختم دلیل این نیست که اون هم مدام سرِ زنده مانی های مدامم غر بزنه و کامم رو به تلخی بکشه ..درسته که زندگی چیزی را بدون جنگ هدیه نمیکند و باید پنجه و دندان داشته باشی با مزه های خون و زهر این رفتار شیرگونه است ... باید درید پی نوشت :آخر این عاقبت من به کجا منتهی میشود . ماجرای من و ایم وهم که مرز میان کابوس و رویایم را در هم ریخته مِهی فراگرفته بیرون و درونم را نه میگذارد که ببینم خود را نه چشم اندازِ پیرامونم را فرو خواهد نشست میدانم فرو خواهد نشست ......