از این بی پروایی

برخی چیزها در زندگی هست که حتی نباید بوسید بلکه چشم بست و کنار گذاشت . من به شخصه با پیرامون خویش و با محیط نامنظم درونی و بیرونی بگو مگو های ساکت و بی واژه زیادی دارم شنیدن حس محترمی هست البته اگر دو طرفه باشد . از هر چیزی که اسم یک طرفه میگیرد بدم می آید . از خیابانش بگیر تا رابطه اش . از احترامش بگیر تا عمل کردن به موعظه های طولانی اش .و حتی خوب شنیدن و خوب گوش دادنش ! که مهمترین بخش زندگی های مشترک محسوب میشود .که دیگر نباید خود را به هر بهانه ای تلف کرد شرایط نامتعارف و غیر منتظره هم همیشه در کمینگه عمر نشسته اند و مترصد بهانه اما یاد گرفتم که دیگر کنترل کنم. گاهی به تندی گاهی به سکوت و گاهی هم به رفتن های بی هوا و بی پروا ...نباید نشست و غصه تنهایی ها را خورد . اگر هم کسی درک نکرد عمق درد و تنهایی ات را اصلا مهم نیست . باید که در اوج غرور برخاست و با صلابت دوباره قدم برداشت .   ممنونم از نازنینی که بهم گفت . همیشه از دیروزت قوی تر باش !   پی نوشت : این هم پستی برای دوست ارجمند که فرمودن حسرت یک پست شاد و بی غم، از شما به دلمان ماند .