پیش لرز

نشسته ام و می بافم ... خیال می بافم و خاطره !زیبا ، رنگ در رنگ و خاطره انگیز بسان یک رنگین کمان !به دیدن سرزمین های دور و خیال انگیز می روم. که دیری ست وعده آرزوهایم را به فراموشی سپرده. یک لحظه سکوت ... اندیشه ... مکث !!  و ..... -  دریـــــغ  - از بافتن دست می کشم و به سرعت و عجله رج در رج بافته ها را از هم می گشایم.....غرق میشوم دوباره در اعتزال دقایق خویش .میدانی ؟! رنگین کمان را که نمی شود لمس کرد !*** از پشت پنجره نمیشود به شمعدانی های محبوب دل باخت .