وارونگی های هستی !

وارونگی هوا - تعطیلی مدارس - ماسک - ماندن در منزل و.... اصن وارد محیطی میشوی که در مجاورت دود و یا نامطبوعات قرا میگیری ناخود اگاه با دست هوا را پراکنده می سازی تا از تراکم حجم آزار دهنده کاسته باشی چند روزی اموزش را تعطیل می کنی تا مکان امنی برای فرار از آلودگی های محیطی جسته باشی ..اما خب این تمام ماجرا نیست و الودگی و ذرات از هر درزی راهی برای عبور و نفوذ خواهند جست بیایید کمی این موضوع را به خودمان تعمیم دهیم و فضای درونی خودمان را جامعه ای تصور کنیم که در هناگم مکالمه و بیان  و عنوان ممکن است آلایندگی ذهن و روان رو ناخود آگاه در فضای درونی منتشر ساخته و چه بسا این آلودگی را در فضای های دیگر هم بسط دهیم .. پراکنده می سازیم تا از حجمش بکاهیم و سبک تر شویم تو سخن می گویی و در بهترین حالت ممکن ذهن خویش را میتکانی .. که در روایتی از آن تراوش انرژی های مثبت و منفی عنوان کرده اندبه متنی ، پیامی شادی و به سخنی تنفس غم میکنی .. گویی که از پراکندن آن شادی را با غم بالانس کرده باشی  اما ... امان از این غم پنهان پراکنده در لابلای روح وجود آدمی که واژه نیمشود و متراکم میشود در زیر گلو .. پنهان است و شبانه حمله میکند ، رسوخ میکند در ناپیداترین مکان های وجودی ات که تا حد اماکن بیازاردت .. که وارونگی اش کمانه می کند در تمامی بخش های مثبت هستی وجود و تحت الشعاع خویش قرار میدهد.میپیچد در نگاه .. در نحوه کلام و در هر سطری ، آهنگی و یا در میان رایحه عطری میشود تکاندن دستی برای پراکندن این غم افزای که کم کند حجم سنگینش را نازننیا !زبان عدوی من نیست انکار وجود من است ... بگذار که در میان کلمات و وآزه های خوب حل کنیم این وارونگی مستتر در ضمیر پنهان وجودی مان را ...