هنر ، سنگ
يكشنبه, ۱۷ خرداد ۱۳۹۴، ۰۶:۲۹ ب.ظ
هنری غنوده در دل سنگ !
واگویه های دلارام
تورا از تو ربوده اند ، و این تنهایی ژرف است ...!واگویه های دلارام
تورا از تو ربوده اند ، و این تنهایی ژرف است ...!
عاشقانه هایم و صمیمانه تـرین نوشتـه هـایم آنهایی هست کــه بـرای هیچکس مینویسم و سخنی از حقیقت سرشار است که هیچ مصلحتی آن را ایجاب نمی کندو اینها همان حرف هایی است که هر کسی برای نــگفتن دارد.حرفــهایی که پاره های بودن آدمی اند...اینـان هماره درجستجوی مخاطب خویشند،اگر یافتند، یافته می شوند.نوشته هایم همانانی هستند که گاه به لبخند وامیدارند و گاه به اشک.. ضرباهنگ کلماتی و واژه هایی که میلغزندو میرقصند از قلب تا قلم!دغدغه نوشتن قلمم را میخراشد اما نوشتن دغدغه ها روحم را .. اینجا فقط طالب آرامش و سکونم از نوع زلال!
___________________________
اگر میخواهی مرا بشناسی ، بشناس!
من خیلی آسانم ، آنقدر آسان که.....
با غزلیات مولانا ، عاشقی میکنم.
با شعرهای شاملو ، زندگی میکنم.
با سمفونی های انیو موریکونه ، بغض میکنم.
با نقاشی های ونسان ونگوگ ، تخیل میکنم.
با شاهکارهای آل پاچینو ، تعمق میکنم.
با کتاب های آلبر کامو ، دنیا را تحمل میکنم.
و با لبخند خدا بر پیکره ِ نحیف ِ انسانی ام،میمیرم ، تمام میشوم و پایان را آغاز میکنم.
کلاسه تحریرات
-
واگویه های دلارام
(۳۱)
بایگانی تحریرات
- بهمن ۱۴۰۲ (۳)
- دی ۱۴۰۲ (۳)
- آذر ۱۴۰۲ (۳)
- آبان ۱۴۰۲ (۱)
- مهر ۱۴۰۲ (۱)
- آبان ۱۴۰۱ (۲)
- مهر ۱۴۰۱ (۱)
- شهریور ۱۴۰۱ (۱)
- مرداد ۱۴۰۱ (۱)
- فروردين ۱۴۰۱ (۱)
- اسفند ۱۴۰۰ (۳)
- بهمن ۱۴۰۰ (۲)
- دی ۱۴۰۰ (۱)
- آذر ۱۴۰۰ (۳)
- آبان ۱۴۰۰ (۳)
- مهر ۱۴۰۰ (۳)
- شهریور ۱۴۰۰ (۱)
- مرداد ۱۴۰۰ (۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۴)
- خرداد ۱۴۰۰ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۱)
- فروردين ۱۴۰۰ (۷)
- اسفند ۱۳۹۹ (۵)
- بهمن ۱۳۹۹ (۵)
- دی ۱۳۹۹ (۴)
- آذر ۱۳۹۹ (۸)
- آبان ۱۳۹۹ (۳)
- مهر ۱۳۹۹ (۳)
- شهریور ۱۳۹۹ (۲)
- مرداد ۱۳۹۹ (۲)
- تیر ۱۳۹۹ (۲)
- خرداد ۱۳۹۹ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۲)
- فروردين ۱۳۹۹ (۵)
- اسفند ۱۳۹۸ (۳)
- بهمن ۱۳۹۸ (۲)
- دی ۱۳۹۸ (۸)
- آذر ۱۳۹۸ (۷)
- آبان ۱۳۹۸ (۴)
- مهر ۱۳۹۸ (۴)
- شهریور ۱۳۹۸ (۷)
- مرداد ۱۳۹۸ (۶)
- تیر ۱۳۹۸ (۴)
- خرداد ۱۳۹۸ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۴)
- فروردين ۱۳۹۸ (۴)
- اسفند ۱۳۹۷ (۴)
- بهمن ۱۳۹۷ (۶)
- دی ۱۳۹۷ (۸)
- آذر ۱۳۹۷ (۵)
- آبان ۱۳۹۷ (۶)
- مهر ۱۳۹۷ (۹)
- شهریور ۱۳۹۷ (۳)
- مرداد ۱۳۹۷ (۶)
- تیر ۱۳۹۷ (۹)
- خرداد ۱۳۹۷ (۸)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۱۲)
- فروردين ۱۳۹۷ (۱۰)
- اسفند ۱۳۹۶ (۸)
- بهمن ۱۳۹۶ (۱۳)
- دی ۱۳۹۶ (۱۰)
- آذر ۱۳۹۶ (۵)
- آبان ۱۳۹۶ (۴)
- مهر ۱۳۹۶ (۳)
- شهریور ۱۳۹۶ (۲)
- مرداد ۱۳۹۶ (۳)
- تیر ۱۳۹۶ (۱۰)
- خرداد ۱۳۹۶ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۴)
- فروردين ۱۳۹۶ (۳)
- اسفند ۱۳۹۵ (۳)
- بهمن ۱۳۹۵ (۷)
- دی ۱۳۹۵ (۴)
- آذر ۱۳۹۵ (۴)
- آبان ۱۳۹۵ (۹)
- مهر ۱۳۹۵ (۵)
- شهریور ۱۳۹۵ (۶)
- مرداد ۱۳۹۵ (۵)
- تیر ۱۳۹۵ (۶)
- خرداد ۱۳۹۵ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۱۰)
- فروردين ۱۳۹۵ (۹)
- اسفند ۱۳۹۴ (۸)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱۱)
- دی ۱۳۹۴ (۱۵)
- آذر ۱۳۹۴ (۱۴)
- آبان ۱۳۹۴ (۱۳)
- مهر ۱۳۹۴ (۱۱)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱۴)
- مرداد ۱۳۹۴ (۱۲)
- تیر ۱۳۹۴ (۱۶)
- خرداد ۱۳۹۴ (۱۰)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۱۳)
- فروردين ۱۳۹۴ (۱۱)
- اسفند ۱۳۹۳ (۸)
- بهمن ۱۳۹۳ (۱۱)
- دی ۱۳۹۳ (۹)
- آذر ۱۳۹۳ (۷)
- آبان ۱۳۹۳ (۷)
- مهر ۱۳۹۳ (۶)
- شهریور ۱۳۹۳ (۵)
- مرداد ۱۳۹۳ (۱۱)
- تیر ۱۳۹۳ (۷)
- خرداد ۱۳۹۳ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۵)
- فروردين ۱۳۹۳ (۸)
- اسفند ۱۳۹۲ (۵)
- بهمن ۱۳۹۲ (۷)
- دی ۱۳۹۲ (۵)
- آذر ۱۳۹۲ (۶)
- آبان ۱۳۹۲ (۶)
- مهر ۱۳۹۲ (۵)
- شهریور ۱۳۹۲ (۶)
- مرداد ۱۳۹۲ (۳)
- تیر ۱۳۹۲ (۹)
- خرداد ۱۳۹۲ (۱۰)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۷)
- فروردين ۱۳۹۲ (۶)
- اسفند ۱۳۹۱ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۱ (۹)
- دی ۱۳۹۱ (۴)
- آذر ۱۳۹۱ (۹)
- آبان ۱۳۹۱ (۱۱)
- مهر ۱۳۹۱ (۶)
- شهریور ۱۳۹۱ (۵)
- مرداد ۱۳۹۱ (۵)
- تیر ۱۳۹۱ (۳)
- خرداد ۱۳۹۱ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۱ (۴)
- فروردين ۱۳۹۱ (۴)
- اسفند ۱۳۹۰ (۵)
- بهمن ۱۳۹۰ (۶)
- دی ۱۳۹۰ (۴)
- آذر ۱۳۹۰ (۴)
- آبان ۱۳۹۰ (۴)
- مهر ۱۳۹۰ (۴)
- شهریور ۱۳۹۰ (۲)
- مرداد ۱۳۹۰ (۴)
- تیر ۱۳۹۰ (۳)
- خرداد ۱۳۹۰ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۰ (۴)
- فروردين ۱۳۹۰ (۴)
- اسفند ۱۳۸۹ (۲)
- بهمن ۱۳۸۹ (۴)
- دی ۱۳۸۹ (۸)
- آذر ۱۳۸۹ (۶)
- آبان ۱۳۸۹ (۶)
- مهر ۱۳۸۹ (۶)
- شهریور ۱۳۸۹ (۶)
- مرداد ۱۳۸۹ (۶)
- تیر ۱۳۸۹ (۱۰)
- خرداد ۱۳۸۹ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۸۹ (۶)
- فروردين ۱۳۸۹ (۵)
- اسفند ۱۳۸۸ (۴)
- بهمن ۱۳۸۸ (۲)
- دی ۱۳۸۸ (۳)
- آذر ۱۳۸۸ (۳)
- آبان ۱۳۸۸ (۲)
- مهر ۱۳۸۸ (۲)
- شهریور ۱۳۸۸ (۴)
- مرداد ۱۳۸۸ (۱)
- تیر ۱۳۸۸ (۳)
- خرداد ۱۳۸۸ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۸۸ (۳)
- فروردين ۱۳۸۸ (۳)
- اسفند ۱۳۸۷ (۲)
- بهمن ۱۳۸۷ (۱)
- دی ۱۳۸۷ (۳)
- آذر ۱۳۸۷ (۱)
- آبان ۱۳۸۷ (۲)
- مهر ۱۳۸۷ (۱)
- شهریور ۱۳۸۷ (۲)
- مرداد ۱۳۸۷ (۲)
- تیر ۱۳۸۷ (۲)
- خرداد ۱۳۸۷ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۸۷ (۴)
- فروردين ۱۳۸۷ (۲)
- اسفند ۱۳۸۶ (۲)
- بهمن ۱۳۸۶ (۲)
- دی ۱۳۸۶ (۳)
- آذر ۱۳۸۶ (۲)
- آبان ۱۳۸۶ (۳)
- مهر ۱۳۸۶ (۴)
- شهریور ۱۳۸۶ (۲)
- مرداد ۱۳۸۶ (۳)
- تیر ۱۳۸۶ (۲)
- خرداد ۱۳۸۶ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۸۶ (۳)
- فروردين ۱۳۸۶ (۱)
- اسفند ۱۳۸۵ (۴)
- بهمن ۱۳۸۵ (۵)
- دی ۱۳۸۵ (۲)
- آذر ۱۳۸۵ (۳)
- آبان ۱۳۸۵ (۲)
- مهر ۱۳۸۵ (۳)
- شهریور ۱۳۸۵ (۲)
- مرداد ۱۳۸۵ (۳)
- تیر ۱۳۸۵ (۲)
- خرداد ۱۳۸۵ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۸۵ (۳)
- فروردين ۱۳۸۵ (۳)
- اسفند ۱۳۸۴ (۵)
- بهمن ۱۳۸۴ (۷)
- دی ۱۳۸۴ (۶)
- آذر ۱۳۸۴ (۷)
مرقومات ماضیه
- ۰۲/۱۱/۲۱درنگِ سکوت
- ۰۲/۱۱/۲۰رهایی .حیات سیاه
- ۰۲/۱۱/۱۹خشم کائنات
- ۰۲/۱۰/۲۱نامه شیطان ..بخشی از متن
- ۰۲/۱۰/۲۰یادداشت های شیطان
- ۰۲/۱۰/۱۹کوتاه گویی
- ۰۲/۰۹/۲۵درد دل
- ۰۲/۰۹/۲۵فکر
- ۰۲/۰۹/۲۵خانه دل
- ۰۲/۰۸/۲۵سرعت و گذر
صاحب قلم
- delaram ** (1026)
۱۸ خرداد ۹۴ ، ۱۱:۳۵
Unknown
Unknown
چه ها دید از دل سنگت دل همچون سفال من
۱۹ خرداد ۹۴ ، ۰۹:۲۶
رهگذر ...
رهگذر ...
درود،
نکته ای قابل درنگ در این سبک هنر جان بخشی به اشیاء نهفته است ...، نکته ای که تصادفاً یا تعمداً دقیقاً همسو گشته است با هدف اصلی هنرمند خالق آنها برای اینچنین چینش ظرافتمندانه تا در عین حال برای القاء حس زنده بودن این قطعات سنگ و سعی در پذیرش قرار داشتن آنها در مدار حیات و زندگی به باور ناظر و چشمان بیننده، به زیبائی هر چه تمام تر فضا را برای امکان تغییر در زاویه نگاه بصری به افق بصیرت و در نهایت بی جان و صامت دیدن این سنگها نیز کاملاً باز گذاشته است ...!!! و این نوع تصویرگری، قابل تعمیم و کنایه به ماهیت وجودی انسان نیز می باشد ...
بدین سان که با فرض پذیرش زنده بودن این آثار، هر کدام می توانند در زیر پوست ظاهر عادی و رفتارهای طبیعی و گاهاً مرموز و پیچیده شان، فاقد روح و احساس باشند و از اینرو می توان پنداشت بطرز ماهرانه ای وجه مقتضی برای عدم تشخیص صحیح هر یک از این پارامترها بصورت جداگانه پیش بینی شده است ...
اما در هر صورت، هر یک به نوبه خود چشمنواز هستند و ستایش برانگیز ...
نکته ای قابل درنگ در این سبک هنر جان بخشی به اشیاء نهفته است ...، نکته ای که تصادفاً یا تعمداً دقیقاً همسو گشته است با هدف اصلی هنرمند خالق آنها برای اینچنین چینش ظرافتمندانه تا در عین حال برای القاء حس زنده بودن این قطعات سنگ و سعی در پذیرش قرار داشتن آنها در مدار حیات و زندگی به باور ناظر و چشمان بیننده، به زیبائی هر چه تمام تر فضا را برای امکان تغییر در زاویه نگاه بصری به افق بصیرت و در نهایت بی جان و صامت دیدن این سنگها نیز کاملاً باز گذاشته است ...!!! و این نوع تصویرگری، قابل تعمیم و کنایه به ماهیت وجودی انسان نیز می باشد ...
بدین سان که با فرض پذیرش زنده بودن این آثار، هر کدام می توانند در زیر پوست ظاهر عادی و رفتارهای طبیعی و گاهاً مرموز و پیچیده شان، فاقد روح و احساس باشند و از اینرو می توان پنداشت بطرز ماهرانه ای وجه مقتضی برای عدم تشخیص صحیح هر یک از این پارامترها بصورت جداگانه پیش بینی شده است ...
اما در هر صورت، هر یک به نوبه خود چشمنواز هستند و ستایش برانگیز ...
پاسخ:
: تحلیل بس فوق العاده ای بود ... انسانهایی با زندگی عادی و روزمره اما فاقد روح و احساس از این منظر به این تصاویر نگاه نکرده بودم. بر آن داتین که دوباره تک تک تصاویر رو عمیق و دقیق ببینم.. چقدر این دقت نظر و عمیق بودن خوبه ...
: تحلیل بس فوق العاده ای بود ... انسانهایی با زندگی عادی و روزمره اما فاقد روح و احساس از این منظر به این تصاویر نگاه نکرده بودم. بر آن داتین که دوباره تک تک تصاویر رو عمیق و دقیق ببینم.. چقدر این دقت نظر و عمیق بودن خوبه ...
۲۰ خرداد ۹۴ ، ۱۲:۵۰
زیتون
زیتون
چقدر زیبا...
خوبی دل آرام؟
چه نیم رخ دل نشینی داری.
خوبی دل آرام؟
چه نیم رخ دل نشینی داری.
پاسخ:
: ممنونم نازنینم
: ممنونم نازنینم