دو دائم الخمر

شعر می گم، نگرون می شم، لب خند می زنم، قاه قاه می خندمُ می خوابم! عینهو خیلی آدما تا یه زمونی ادامه می دم! مثِ همه بعضی وقتا خوش دارم همه رُ بغل کنمُ بشون بگم لعنت به این همه بلا که سر خودمون آوردیم! ما خوبُ نترسیم ! بعضی وقتا خود خواهیم !هم دیگرونُ می کشیم ، هم خودمونو ! ما مُردیم ! به دنیا اومدیم تا بکشیمُ بمیریم ! زار بزنیم تو اتاقای تاریک ! عشق بازی کنیم تو اتاقای تاریک… صبر کنیم ، صبر کنیم ، صبر کنیم… ما انسانیم نه بیشتر از این !ترجمه : یغما گلرویی