هرز یا هرزه ؟

دارم فکر میکنم .. اصن کی گفته دل آرام باید که قلمبه بنویسد و سلمبه بخواند و انتقاد شود... کی گفته که باید ساده بنویسد و شرح ماوقع کند که بگویند سورئال های آمیخته در فلسفی هایخطی ات دل را قیری ویری میدهد و در پایان به جمله این را نه ! اکتفا کنند. این بار از خلوت رها ،و در کمال سکون و علو طبع و اوج آرامش به اجتماع مینگرم ! چرایش هم مهم نیست که دوستان میداننددرخصوص نقد اجتماعی نوشته های ممنوعه دارم. این که ممنوع نیست.همش نقد استیک نقد ساده . اصلا یک بررسی بالینی ست ! اینکه واژه هرزگی برای من از نظر لغوی بار اخلاقی منفی را تداعی نیمکند . شاید در نگاه اول مضحک به نظر برسد !یعنی انجورکه که میگویند فلانی هرزه است یا هرزگی میکندیا هرز می پرد و یا از این قبیل کلمات .خدابیامرز ، دهخدا هم نمیگوید هرزگی یعنی کار بد و قبیح میگوید هرزگی ناز و کرشمه و دلربائی هم معنی میدهد .اما  هرزه که میشنوم یاد هرز خودمان می افتم . اتفاقا همین دهخدا می گوید هرز همان هرزه است که مخفف شده است .پس وقتی که میگوییم فلانی هرزه شده است ،یعنی که فلانش پیچ یا مهره اش هرز شده. که جا نمی افتد که خوب بسته نمیشود چکه دارد که آنچه که باید سر جایش باشد نیست! که ار ریخت افتاده از قاعده و اندازه فارغ شده . پس دیگر آن جای حقیقی که باید باشد ، نمی تواند که باشد و یا بالعکس  آنچه را که باید در خود بگیرد در آغوش بفشارد و نگذارد رخنه ای روزنه ای در میانشان باشد ، نمی تواند . یک‌جوری نیمه‌ی خودش را دیگر نمی‌تواند چفت خودش کند.فرمود : هرز یعنی بیهوده.  یعنی آدم‌ات را داری، آن‌ی را که باید در دلش جا بگیری در دلت جا بدهی، داری، اما دیگر وجودت بیهوده است؛ هرز است.  آقا جان !! دیگر بدتر از این؟!   پی نوشت : به گمانم آدم باید مواظب باشد هرز نشود؛ هرزه نشود. به گمانم آدم باید خودش را، آغوش‌ش را، حجم روح و جسمش را، سالم و اندازه نگه دارد برای نیمه‌اش، برای آنی که باید.  ته نوشت : مواظب هرز رفتن روح باید بود... از ریخت افتادن صرف ظاهر نیست .. چفت دلت هرز بره دیگه درست نمیشه !  توضیح : همین