اسباب کشی

تا بحال عدم نیاز به اسباب کشی باعث شد تا تمامی ابزار و وسایل چه آنهایی که مورد نیاز بوده اند و چه آنها که نبوده اند تلمبار شوند.حال که به اتمام تعطیلات نزدیک میشود دلهره ناشی از کشیدن اسباب از مکانی به مکانی استرسی مضاعف رو دچار گشته .ما آدمیان کمتر حواسمان هست که اسباب کشی کردن دین بزرگی به گردن مان دارد و باور موقتی بودن رو پررنگ گوشزد میکند. و عادت ساکن بودن و نرفتن ها همیشه خرده ریز های دست و پا گیر زیادی به همراه دارد .باید مقارن با اسباب دور ریختنی ذهن و روح را نیز تمیز کنم .آدمِ گرفتارِ عادت، آدم وه‌م‏زده‏‌ای که گمان می‎کند «همه‏‌چیز»، «همیشه»، «همان‏‌‌‌‌جا» و «همان‏‌طور» می‏‌‌‌ماند، که یاد نمی‏‌‌‌‌‌‌گیرد چیزهای دورریختنی زندگی‏‌‌اش را دور بریزد، آدمِ پوکِ پر از اعتماد. آخ از لحظه‏‌ای که باید برود. که باید زندگی‏‌‌‌‌اش را بریزد توی چندتا کارتن، پشت یک کامیون جا بدهد و از خانه‏‌ای به خانه‏‌ای دیگر برود.یا از آدمی به آدمِ دیگر.