پرواز
شنبه, ۱۲ بهمن ۱۳۹۲، ۰۲:۱۳ ب.ظ
تلخ ترین حقیقت هستی جای خالی سایه تو روی دیوار است - هملت -
هر کجا از تو سخن میرانم حرفهایم قصیده میشوند ...
خنده هایت را که بروی بوم می آورم غزل وار می بارند ...
چشمانت را نت نوا میکنم میشوند رباعی ...
قلم به چوب معرق میگیرم تا تو و خویش را به جمع آورم و منقوش به ما نمایم - مرثیه - میگردند ...
طاقت از کف صبر برون است ، حلوا دوست ندارم ؛ زنهار .. غوره ها حیف میشوند..
مرا به قصر درون بخوان و قهوه ای * آماده روی میز بگذار ...!
شاعر شدن کار ساده ای نبود *
توضیح
شاهان قدیم دربار برای از میان برداشتن رقبای خویش قهوه آلوده به سیانور میدادن.. و به اصطلاح اعدام محفلی میکردند.
۹۲/۱۱/۱۲