رنگ

نمی دانم آخر این دیوانگی تا کجاست ! یا به کجا ! دردهای پوسیده و همیشه تازه رو می بلعمو جای آنها خنده های مستانه سر می دهم ...بـرگ به بـرگطعم به طعمرنگ به رنگ زندگی را تجربه کردم تمرین صبوری تمرین نیاز در رنگ های زندگیتجربه را مزه مزه کردماما رنگ عوض نکردم ...تا کی !نمی دانم آخر این دیوانگی تا کجاست ...و باز خنده ایی مستانه سر می دهم شاید به جنس نیاز ..پانوشت :نمیدونم این نوشته رو کجا خونده ام... که در ذهنم به تکرار مکرر زمزمه میشود ... به دلم نشست که اینجا آوردمش..