کنج دنج

حالا اینطوری هم که نیست . حتما یکجایی هست توی این دنیا که همانجایی باشد که آدم دوست دارد باشد . یکجایی که آرامشی حداقلی داشته باشد .یکجایی که آدم راحت پاهایش را دراز کند . کافه اش را برود . یکمی بخندد . یکمی گریه کند . یکمی شوخی کند . یک جمعی باشد که دوستانت آنجا باشند . همیشه خدا آنجا باشند و تو دلت وقتی خواست بروی آنجا و نوشیدنی ات را بخوری و در باره چیزهای مشترکی که دارید حرف بزنید . توی سنگفرشهایش پیاده روی کنی و همیشه هم هوا خنک باشد که پالتو تنت باشد و کنار رودخانه پیاده روی کنی و گاهی ملت را دید بزنی یواشکی یکجایی هست در این جهان که آدم با خودش توی توالت دیالوگ نداشته باشد مدام . که وقتی اطرافیانت میپرسند چرا اینقدر با خودت حرف میزنی نگویی : چون... بهترین دوستم خودم هستم . من ایمان دارم یک همچین جایی باید باشد حتما .  یکجایی به غیر از خوابهایت طبعا پی نوشت :  این بگفت و آن بگفت از اهتزاز، بحثشان شد اندر این معنی دراز کنه مطلب : جایی میخواهم برای اندیشه ورزی ، برای مباحثه ، برای مجادله ، برای پیاده روی فکرها در عصرهای پاییزی ، برای بازبینی ویترین هایی که اندکی نادیده گرفته شده اند ،کنج دنجی برای بازشناسی  آنچه را که شاید در مکانهای دیگر تنها از کنارشان رد شده بودیم.