عشقِ محصور

من و عشق محصور شده میان واژه ها و مشتی شعر ه به غایت زیبا ! زندانی ای که سالهاست به زندانش خو گرفته و عاشق زندانش است . زندانی از سلول های ابریشمی ، شعر ، شاملو  ، علی صالحی و خاطره ، زندانی از زمزمه واژه هایی که از دم صبح بر لبانم جاری میگردند و تا غروب و بازگشت تکراری ام به خانه تو را به ذهن پر هیاهوی من یاد آور می شوند .مختصرنوشت: رهایی بایدم!!پ.نوشت : این تکرارها بدجوری اسبابِ کسالت است و فی الواقع از همین روست که این روزها نوشتنم نمی اید... واژگان بیگانگی میکنند..!