مخدوش!
دوشنبه, ۳ مرداد ۱۳۹۰، ۰۳:۵۹ ب.ظ
بــایــد ایـستــاد و فــرود آمـد بـر آستـان
ِ دری کـه کـوبـه نـدارد ...
کـه اگـر بـه گـاه آمـده بـاشی ، دربـان بـه انـتظـار
ِ تـوست .
و اگــر بـی گــاه در کــوفـتـن ات را ، پــاسخی نـخواهـد آمـد
َاااه و دریــغ . . .
( آه نـمی‌کــشم هـا ... فـتحـه دارد صـدای خـشم ِ لــب هـایـم
... )
رقــیـــق شـده اند چــشمان ِ دل ارام میبینی؟ ...
کـافـیـست اندکی تندی کـنی و بـعد ، زل بـزنـی در بــرهـوت ِ نـــگـاهــش
...
تـا چـشمه ها بـجـوشـد درچشمـانــش و ریــشه
هـای سـُــرخ فــام ِ درد ، فرا بگــیرد صورتش را
مـی بــیـنی ، رقـــیـق شـده است
... روحــش نـه هـا ! فــقـط نـگــــاهـش . . .پ.نوشت :
دلم می خواهد ، مثـل ِ کودکی طـناب بیندازم
برشانه درخـت ِانجیروبی تابی هایم را تاب دهم
