راز و نیاز

سکوت ...  سکوت..... سکوت... آآآآآآآآآآآآآه فضایی محدود به زمان ، در ابعادی به وسعت ذهن تهی مان . جایی که حس , وجود دارد یا ندارد . فکر شاید انبوه باشد ، شاید هم نباشد . سکوت همواره پر معنا تلقی شده است ولی شاید خستگی و رخوتی چند بیشتر نباشد خسته از کلام ،خسته از انسان . خسته از تصاویر ،خسته از هرچه ما را به چیزی پیوند زند ..! پیوندسکوت محزونم به وجود سرشارِ توست.. نازنینم!در این سکوت محضِ خیال ، در اتاق خودم با ساز دلم سخن میگویم.عجب زیبا میشکنی  سکوت این دل زنگار گرفته را من زخمه میزنم و تو می نالی ، میگویی و  میشنوم..  اما من نمیگوییم که با دل میسرایم.  با دلم میگویم میگویم .. میگویم و میگویم ونقش میزنم تورا میان حجم بی ثبات خیال هایم.و عجیب برایم ستودنی ست که در کشاکش این روزهای هفت رنگ تو رنگ عوض نکرده ای و من مغرورانه به تو میبالم .یادگار روزهای لاجوردیِ دل آرام!