خدایا تو بمان برایم

نمی دانم چرا هرگاه دستانت را رها می کنم و به حرکت خود ادامه می دهم با یک سنگ ریزه ناچیز به زمین خواهم خورد  و این رها کردن ، اشک هایم را سرازیر نمی توان گفت ، گریه ام از دردی است که حس می کنم یا تنهای ام را دربی تو بودن می یابم  و  فریاد می کشم ،خدایا کمکم کن و بازهم صدایت در گوش هایم  می رقصد  نمی خواهی دستانت را بگیرم؟!  یا می خواهی تا ابد گریه کنی؟! و من با امید به تو، دستانت را محکمتر از قبل می گیرم تا مبادا دستانم زمین را چنگ زند و صدای گریه ام آسمان را . . . . .