حسین پناهی

به خوابی هزار ساله نیازمندم تا فرسودگی گردن و ساق ها را از یاد ببرم وعادت حمل درای کهنه ی دل را از خاطر چشم ها و پا ها پاک کنم دیگر هیچ خدایی از پهنه مرا به گردونه نخواهد رساند  و آسمان غبار آلود این دشت را طراوت هیچ برفی تازه نخواهد کرد.حسین پناهی