عشق مولانا...

به حال و روز مولانا گاهی فکر می کنم. مفتی شهر باشی و بیفتی در آتش عشق شمس تبریز عارف ِ سالک که همجنس توست و از مذهب تو نیست و از تیره ی تو نیست....این دردی که در شعر مولانا هست ...درد عشق است گمانم. این سخنان مولانا با خدای قهار جبار آن سنت کهن نیست که با دلداده ی گریزپاست ... تو اینطور فکر نمی کنی؟ گفتی مــرا که: " چونی "؟ در روی ما نظــر کن  گفتی: " خوشی تو بی ما" زین طعنه ها گذر کن گفتی مرا به خنــده: " خوش باد روزگارت"  کس بی تو خوش نباشد، رو قصهء دگر کن گفتی: " ملول گشتـــم، از عشــق چند گویی؟"  آن کس که نیست عاشق، گو قصه مختصر کن  در آتشــم ، در آبــم، چـون محرمی نیــابم  کُنجی روم که" یارب، این تیغ را سپر کن" گستــاخمـان تو کردی، گفتی تـو روز اول  " حاجت بخواه از ما، وز درد ما خبر کن" گفتی: " کمـر به خدمت بربند تو به حرمت"  بگشا دو دست رحمت، بر گِردِ من کمر کن.