خسته از خاطره..

امروز هم گذشت...... من هنوز نمیدانم چگونه می توان هجوم خاطرات را پاک کرد.؟ تحمیل کلمه را بر حنجره ، بر دهان پاک کرد.؟ رویا را چگونه می توان از ذهن دزدید.؟ یا که زبان تصویرش را برید.. و کلمه را چگونه می توان در تالابهای پیچ در پیچ جمجمه با طناب رگها به دار زد و چشمه های شفاف اشک را خشک کرد.. چگونه می توان لمس لزج تنهایی را از پیکر اتاق زدود   پ. نوشت : امشب خسته تر از آنم که با قلم ، همسفر شوم، بگذار دمی بیاسایم!