واژه های تلخ

تیتر یک روزنامه ،خاک بر سر بازنده  فاتحه ،پایان،فونتش سیاه و گندهباختن عادت ما بود،تا بوده همین بوده این قصه ما بود. نسلی که نمی خندهباید واژه ها را انگشت نگاری کنم.. هر سی و دو حرف را ادبیات در حسرت عدم سوپیشینه می سوزد/پی نوشت :ایستادم و ایستادم چراغ سبز نشد ومن مردم ...هیچ گاه ندانستم دیگران از چراغ قرمز رد می شدند یا چراغ فقط برای من قرمز بود؟