صبوری...

تبسمی کردم به تاریکی تبسمی کردم به نور تبسمی کردم به دلشوره ای که با من زاده شد و باد آمد و همه تبسم هایم را با خود برد مگر تبسمی که به تو کردم ای همه آنچه که از دیروز و فردا مرا مانده است  پ . نوشت : شمشیرکشیدی و نکشتی مارا، فریاد ز لطف ناتمامت..- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ----وقتی هم کاسه ی"صبر" شکست باز هم می شود ... می شود زن بود و مردانه شکست / باز با هر تکه ای تشکیل شد! می دانید : زن که باشی ... خسته هم که باشی... تحمل می کنی... چون باید صبور باشی وگرنه...پ.نوشت : من خاکستری تابناکم ...