بال بگشا...!

میان خورشید های همیشه  - زیبائی تو لنگری ست - خورشیدی که از سپیده دم همه ستارگان بی نیازم می کند. نگاهت  - شکست ستمگری ست - نگاهی که عریانی روح مرا از مهر جامه ئی کرد بدان سان ، که کنونم شب بی روزن هرگز چنان نماید که کنایتی طنز آلود بوده است و چشمانت با من گفتند که -فردا روز دیگری ست -پ.نوشت : همسفرم باش در عبور از مرز تکرار و روزمرگی های بی پایان...بال بگشای که هیچ ماندنی تورا به مقصد نمیرساند...