بمان برایم..

نازنینم! بی محابا بیا ! می ترسی روشنائیت را بدزدند؟! تو که با خورشید نسبت فامیلی داری! چراغت را در آشیانه بادها بگذار - بی هیچ اضطراب - چرا که نبودنت آشفته ام میسازد... سردر گمی ها و اغتشاش ذهن رهایم نمی کند بسان پشه ای که مزه شیرینی ات را حس کرده! کوچه های خاکی افکارم باز به گرد و غبار رویاهای کودکی-معتاد میشود! چه شده که دنیایم روز به روز خالی تر از زندگی است؟ پا نوشت : نامرادی های زندگی با مردمانی که روی خط میزان زندگی ات راه نمی روند کلاف سردرگم این ماجراست!