چون رویا - عکس و انار و سه تار ...

جورابهات انقدر زخیم بود که پایت را به زور داخل پوتین کرده بودی . اما باز هم انگشتهات بی حسشده بود.دستهای یخ زده ات سرخِ سرخ ! انبوهی از برفهای آفتاب زده که چشم رو میزد و دنیا بهرنگ آبی یخی دیده میشد . یکی مرتب لیز میخورد و جیغ و داد میکرد و اون طرف تر و یکی هم تووعالم خودش میخوند. از اون ترانه های قدیمی .بلند هم میخوند" گل گلدون من ، ماه ایوون من .." مادرت گفته بود " نه "و تو فقط سرت را زیر انداخته و رفته بودی. بعد که رسیده بودی خوابگاه، رفتهبودی زیر دوش آب سرد وچشمهایت را بسته بودی و مرتب مثل ماهی دهانت را زیر آب باز و بستهکرده بودی وگفته بودی .. نه....  نه.... موهای مادرت یکدفعه سفید شده بود مثل شبی که هوا خشک و صاف و سیاه باشد و بخوابی و صبح که بلند شدی همه جا برف باشد . روی برفهای دست نخورده که پا میگذاشتی خرچ خرچ صدا میکرد و باز می­خواستی بالاتر و بالاتر بروی …و چشمهایت را که برق برف میزد..! گفتی : بمیرم اگه یکی ازاین موها به خاطر من سفید شده باشه.. جا به جای خانه عکس برادرترا گذاشته بود و تو شیطنت ها و کودکی هاتو پشت برادر بزرگت  قایم کرده بودی ... گفت  "نه "  و تو مثل همیشه دستش را بوسیده بودی وصورتت را لای چینهای خنک پیراهنش فروبرده بودی و هی بو کشیده بودی وسیر نمی­شدی که خندیده  وگفته بود : بسه دیگه مردگنده ! وانگشتهایش را لای موهایت کشیده بود و آرام گفته بود: نه ...  و تو مستاصل پرسیده بودی :  چـــرااا؟ و اون در جواب گفته بود: شلوار پشمی وپالتوی مشکی­ات را برات گذاشتم، نکنه نپوشی هـــا .... و تو نتوانسته بودی به او بفهمانی همه چیزت او شده و همه چیزت او بوده وهست که راه دیگری برایت نمانده .فقط قدم زدی وسیگار کشیدی و دود سیگارت با کلمه - نه - به هم پیچید و سرتاپایت را گرفت. به او تلفن زدی و گفتی  می­خواهی با بچه­ ها به کوه بروی اون هم گفت " نـه " وتوخندیدی و گفتی که باز حسود شدی؟ و گفتی که حلقه فیلم سی و شش تایی که اولین عکس رو از درخت خشک حیاط  انداخته بودی­ باید تموم بشه و بره واسه چاپ... چند هفته پیش بود که فهمیدی دیگر راهی برایت نمانده .بچه ها گفته بودند چاره ای نداری باید فراموشش کنی . اما  خورشیدت بود و بدون او سرد بودی ! درست مثل الان که او نیست و یادت نیست چند فیلم دیگرمانده و دستهایت گره خورده لای سردی برف و داری فکر میکنی که حتما صورتت همرنگ پالتویت شده . گفته بود سالن تشریح را خیلی دوست دارد و تو گفته بودی درست مثل درون تو می­ماند، سفید و سرد و ساکت...و بعدش گفته بودی: فکرش رو بکن اگه برف سیاه بود چی می شد؟ همه جا سیاه وسفت وسرد شده وبند برزنتی دوربینت فرورفته در گردنت و تو داری باز فکر میکنیکه چند تا عکس ازش انداختی وآرزو می­کنی کاش همه ­اش خوب در بیاید..انگار همین چنددقیقه پیش بودکه یک انار از کوله پشتی­ات درآوردی وچلاندی ، حسابی که نرم شد روی برفها مقابلش زانو زدی و گفتی  تقدیم با عشق!  اوخندید و خون انار پاشید روی برفها بهش نگاه کردی وگفتی :توچال خیلی بلنده و اونم گفت : هدیه بعد از انارت باید همون سه تاری باشه که قول دادیا! تو درستش میکردی اما کُند پیش می­رفتی وهر وقت دستت به سه تار ناقص می­خوردد میرفتی سراغساز ِخودت ومی­زدی ومی­زدی و او نمی دانست که گفته نه ! یک نفر یک گلوله برف به سرت زده بود که توهم دستهایت را در برفها فروکردی و گلوله ی بزرگی درست کردی وگفتی: ” کی گفته خورشید و برف ضد همند؟ حالا تا حلقومت برف پرشده و فکرمی­کنی خورشید خوب برفها را برق انداخته اما درست نمی­دانی تودربرف  فرو رفتی یا برف در تو؟  اون دفعه که "نه " را به او هم گفتی ،گفته بود اطراف شهرشان آهو زیا­ده وتو فقط تو چشاش زل  زده و گفته بودی .. چشمان انها هم به گیرایی چشمان توست ؟ و او فقط خندیده بود و بعد یک تابلو کشیده بودی و اسمش را برای خودت گذاشته بودی"غزال " .. افتادی زمین ! با خودت گفتیچه خوب شد که پالتوی سیاهت را هم پوشیدی. از درخت خشکیده دومین عکس را گرفتی گفته بود : پس خودت چی ؟ تو فکر می­کردی همیشه از لحظه­ ها عقبی وباز فکرمی­کنی که کاش همه عکسها خوب شود.کسی چه می داند که تو اول "نه" را فریاد کشیدی یا کوه بود که غرید " نه " به هر حال تو نمی­دانستی که برف سیاه هم هست. تو الان فقط این را می­دانی که سردت است وبند برزنتی دوربینت گردنت را کبود کرده و تنها به یک چیز فکر میکنی....کاش همه عکسها خوب شود.